Η ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη στην εφηβεία

Με την είσοδο στην εφηβεία, εμφανίζονται οι μεταμορφώσεις που θα οδηγήσουν την παιδική σεξουαλική ζωή, στην οριστική και φυσιολογική της μορφή. Μέχρι τότε, η σεξουαλική τάση είχε αυτοερωτική μορφή. Από δω και πέρα, η σεξουαλική τάση βαδίζει στην ανακάλυψη του σεξουαλικού της αντικειμένου.

Η επιλογή του σεξουαλικού αντικειμένου γίνεται με 2 τρόπους:

1. Το νεαρό άτομο εμπνέεται από ορισμένα πρότυπα που βασίζονται στην αρχική περίοδο της παιδικής ηλικίας ή

2. αναζητά τον εαυτό του και τον βρίσκει σε ένα άλλο πρόσωπο (ναρκισσιστικό στοιχείο)

Η επιλογή αρχικά γίνεται μέσα από δημιουργήματα της φαντασίας και για ένα διάστημα η σεξουαλική ζωή του εφήβου αφήνεται στη φαντασία του, δηλαδή περιορίζεται σε παραστάσεις που δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν.

Οι συνήθεις φαντασιώσεις της εφηβείας περιλαμβάνουν τα οράματα όπου το παιδί βλέπει τις στιγμές της σεξουαλικής πράξης των γονέων του ή φαντασιώνεται ότι απειλείται με ευνουχισμό ή ότι θηλάζει τη μητέρα του ή ότι διαπράττει κάτι άσχημο. Βέβαια, οι αιμομικτικές σκέψεις απορρίπτονται και παρέρχονται.

Στην εφηβεία πραγματοποιείται μια ψυχολογική διεργασία, όπου το παιδί προσπαθεί να ξεφύγει από την κυριαρχία των γονέων. Αυτή η προσπάθεια φέρνει μεγάλη αντίθεση μεταξύ της νέας και της παλιάς γενιάς.

Μερικοί έφηβοι μπορεί να καθηλωθούν στην εφηβική φάση ανάπτυξης. Έτσι συναντάμε άτομα που δεν κατάφεραν να απαλλαγούν από τη γονεϊκή κυριαρχία, όπως συμβαίνει σε πολλές νέες κοπέλες που παραμένουν και μετά την εφηβεία προσκολλημένες σε μια μορφή εφηβικής αγάπης και ακόμα και αν παντρευτούν παραμένουν ψυχρές και σεξουαλικά αναίσθητες.

Οι νέες κοπέλες που αισθάνονται την ανάγκη μεγάλης τρυφερότητας και ταυτόχρονα φρίκη για τις απαιτήσεις της σεξουαλικής ζωής, συχνά οδηγούνται αφενός στην αναζήτηση του ιδεώδους σεξουαλικού έρωτα και αφετέρου στην απόκρυψη της λιμπιντικής τους ενέργειας πίσω από μια μορφή τρυφερότητας, την οποία μπορούν να εκδηλώνουν χωρίς να κινδυνεύουν από επίκριση. Διατηρούν σε όλη τους τη ζωή τα παιδικά συναισθήματα προς τους γονείς, αδερφούς, αδερφές,, τα οποία ανανέωσε η περίοδος της εφηβείας.

Στην ψυχανάλυση αποκαλύπτεται ότι αυτά τα άτομα είναι ερωτευμένα με τους γονείς τους. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση όπου ένα άτομο αρχικά ομαλό, παρουσιάζει ξαφνικά παθολογία μετά από έναν άτυχο έρωτα: η λιμπιντική ενέργεια επαναστρέφεται προς τα πρόσωπα που αγαπήθηκαν κατά την παιδική ηλικία.

Η επίδραση της πρώιμης παιδικής ζωής φαίνεται στις περιπτώσεις όπου ένας νέος διαλέγει σαν πρώτο έρωτά του μια γυναίκα ώριμης ηλικίας και μια νεαρή κοπέλα έναν άντρα προχωρημένης ηλικίας. Τα πρόσωπα αυτά δίνουν τη δυνατότητα να ξαναζήσουν μέσα στα νεαρά άτομα οι εικόνες του πατέρα ή της μητέρας. Ο άντρας αναζητά το ομοίωμα της μητέρας του που κυριάρχησε πάνω του σε ολόκληρη την παιδική του ζωή και το κορίτσι αναζητά το ομοίωμα του πατέρα του.

Η συναισθηματικότητα του παιδιού προς τους γονείς και οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας, αφήνουν τις πιο βαθιές εντυπώσεις που ανανεώνονται στην εφηβεία και επιβάλλουν την επιλογή του σεξουαλικού αντικειμένου.

Στον άντρα, οι αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας όπου δεχόταν τα τρυφερά χάδια της μητέρας του ή άλλων γυναικών του περιβάλλοντός του, είναι καθοριστικές για τις επιλογές στις γυναίκες. Επίσης, αν είχε εκδηλωθεί κάποια σεξουαλική επιφυλακτικότητα από τον πατέρα προς το παιδί ή μια εχθρική στάση απέναντί του, αυτά μπορεί να κάνουν το παιδί να παρεκκλίνει από το φύλο του.

Αυτοί οι 2 παράγοντες επιδρούν και στο κορίτσι που η σεξουαλική του δραστηριότητα ελέγχεται και παρακολουθείται από τη μητέρα. Έτσι, πιθανόν να δημιουργηθεί στο κορίτσι μια εχθρική συμπεριφορά απέναντι στο φύλο της και να ασκήσει καθοριστική επίδραση στην επιλογή του σεξουαλικού της αντικειμένου.

Η διαπαιδαγώγηση των αγοριών από άντρες μπορεί να ευνοήσει την ανάπτυξη ομοφυλοφιλίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις υστερίας διαπιστώθηκε ότι οφείλονται στο ότι ένας από τους 2 γονείς εξαφανίστηκε πρόωρα (πέθανε ή έφυγε) και όλη η αγάπη του απιδιού συγκεντρώθηκε στον γονέα που έμεινε κοντά του.

Άρα η εκλογή του σεξουαλικού αντικειμένου καθορίζεται από αρχικά πρότυπα της παιδικής ηλικίας τα οποία επαναλαμβάνονται κατά την εφηβεία. Απορρέουν από τη συναισθηματικότητα του παιδιού προς τους γονείς του και τα υπόλοιπα πρόσωπα του περιβάλλοντός του αλλά επειδή υπάρχει το εμπόδιο προς την αιμομιξία, η λιμπιντική ενέργεια αποστρέφεται αυτά τα πρόσωπα και κατευθύνεται προς άλλα πρόσωπα που τους μοιάζουν.

πηγή: http://www.psychotherapeia.net.gr/articles-psyxologoi-marousi-psyxotherapeftes-marousi/efhveia/53-psyxosexoualikh-anaptyxh-sthn-efhveia